Stichting Cas is vernoemd naar Cas Beek die in 2010 op negenjarige leeftijd ernstig letsel heeft opgelopen door zuurstoftekort.

Na reanimatie heeft Cas weken doorgebracht op de Intensive Care. Al snel bleek dat hij ernstig hersenletsel had. Cas kan niet meer praten, nauwelijks bewegen, niet eten of drinken en ziet alleen nog kleuren en geen vormen meer. Maanden later bleek Cas wel te kunnen communiceren via zijn duim. In een eigen ontwikkeld systeem communiceert hij nu. Al snel bleek dat hij geen kennis verloren had en nog steeds dezelfde jongen was als voorheen, gevangen in zijn eigen lichaam (locked in syndroom).

De mensen rondom Cas werken dag en nacht aan het zo zinvol en aangenaam mogelijk maken van zijn leven. Cas beschikt over een ongelooflijk doorzettingsvermogen en veel humor dat hem gebracht heeft tot de spontane, leergierige jongen die hij nu is. Door het gebrek aan kennis en ervaring over mogelijke medicatie, therapieën, en hulpmiddelen, is er een groot aanbod van alternatieve mogelijkheden die vaak veel geld kosten en niet aantoonbaar tot resultaat leiden of zelfs grote risico’s met zich meebrengen. Ook aan de ouders van Cas zijn veel aanbiedingen gedaan die buitengewoon resultaat zouden opleveren. Al snel ontstond het idee om een stichting op te richten die in overleg met specialisten gericht onderzoek kan doen naar zinvolle medicatie, therapieën en hulpmiddelen voor patiënten als Cas.

     Nothing happens until something moves                                                                                                                                  Albert Einstein